Zo een paar uurtjes bijslapen na die waardeloze vlucht doet wonderen. Het is inmiddels twee uur ’s middags en ik voel me eigenlijk wel oké. Geen last van de hoogte anders dan dat alles een beetje moeite kost, maar da’s niet zo gek op 3.500 meter hoogte. De Diamox, een medicijn tegen AMS (acute hoogteziekte) geeft geen bijwerkingen en Sonam, de eigenaar van het guest house waar ik slaap meet nog even het zuurstofniveau in mijn bloed. 86 en 84 meet ‘ie op m’n vingers. Prima dus.
Op de eerste dag bezoek ik alleen de markt en het paleis. Langzaam aan op de eerste dag was het advies. Mijn Guest House ligt midden in het dorp dus in drie minuten lopen ben ik op de markt. Na daar even rondgehangen te hebben en wat boodschapjes te hebben gedaan ben ik via een van de vele (kleine) tempels richting het paleis gelopen. Bij de tempel ben ik even gaan zitten, mooi hoe het halve dorp langsloopt en een zwieper aan de gebedsmolen geeft. Kinderen en opa’s. Het dorp is trouwens een mix van boeddhisten en moslims, waarvan enkele de Shia stroming volgen.
Na de korte stop begon ik aan de korte klim naar het paleis. Rustig aan, je merkt dat de ijle lucht er meteen lekker op in hakt. Na nog geen honderd meter werd ik belaagd door een agressieve golden retriever. Het barst van de zwerfhonden hier, nog sterker het is soms een halve dierentuin op straat. Voor ik het wist stonden er tien honden tegen me te blaffen op amper 2 meter afstand. Lekker weer. Gelukkig zag een lokale Indiër het en met een paar goedgemikte steenworpen dreef hij de horde uit elkaar. Ik bedankte hem; ‘Jullay!’ en vervolgde mijn weg naar boven.
Vanaf het paleis heb je geweldige vergezichten over Leh. Het is herfst in Leh en dat maakt het uitzicht, samen met het zachte middaglicht, extra mooi. Op het dak, waar ik even in de zon was gaan zitten, kun je rondom kijken. Achter je liggen de bergen met de zo ongeveer hoogste begaanbare weg voor voertuigen en voor je de hoogte piek van de regio; ook zo’n zes kilometer hoog. Links boven je zie je de tempel van Namgyal Tsemo en aan je rechterkant de Shanti Stupa. En dan onder je het dorpje zelf. Vlak voordat de zon bijna onder was liep ik via een ander pad naar beneden. Door een wijkje met allemaal kleine zaakjes en ambachtslui. Het oude Leh. Een relaxte eerste dag, tijd om wat te eten te zoeken.